به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایسنا، گردشگری دریایی یکی از پرهیجان‌ترین و جذاب‌ترین نوع گردشگری در جهان شناخته می‌شود و بسیاری از کشورهایی که در کنار دریا قرار دارند از این موهبت طبیعی بهره فراوانی در جذب درآمدهای اقتصادی گرفته‌اند.
باید گفت گردشگری دریایی به معنای واقعی در مازندران وجود ندارد و آنچه به این نام در استان اتفاق می‌افتد بیشتر حضور اهالی شهرهای دور از نوار ساحلی و مردم علاقه‌مند و دلتنگ دریا در ساحل‌ها بوده که شامل گردش‌های کوچک می‌شود.
استان مازندران نیز جز معدود مناطقی بوده که از نعمت دریا و ساحل برخوردار است اما گویا مرغ همسایه برای کشور ما غاز است و آن چیزی که به ما رسیده جز جوجه اردکی زشت چیزی درخور ارائه ندارد.
در همین خاورمیانه ترکیه، مالزی و کشورهای حاشیه دریای خزر و خلیج فارس امروزه با شیوه‌ها و متدهای نوین و متنوع از ساحل، دریا و حتی زیر آب برای جذب توریسم استفاده فراوانی برده‌اند تا جایی که یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی این کشورها از گردشگری دریایی تامین می‌شود.
دبی و ابوظبی هتل‌هایی در زیرآب برپا می‌کنند و سواحل همسایگان خزریمان محلی برای اقامت بیماران از سراسر دنیا شده اما استان مازندران هنوز اندرخم یک کوچه است و طرح‌های بیشمار برای توسعه گردشگری دریایی آن به همین طرح‌های دریا آن هم به صورت معیوب و فشل ختم شده است.
به عقیده کارشناسان یکی از عوامل موفقیت کشورهایی چون ترکیه و مالزی در جذب گردشگر دریایی بسترسازی‌های مناسب و به روز در بهره‌گیری از سواحل و دریا بوده است، اینکه فقط گردشگری دریایی را در جت‌اسکی خلاصه کنیم نمی‌تواند مخاطب امروز را که طعم‌های مختلفی را در این حوزه چشیده است اقناع کند.
استاندار مازندران در جلسه ساماندهی سواحل استان مدعی راه‌اندازی ۱۳۶ اسکله گردشگری دریایی از رامسر تا گلوگاه برای رشد صنعت گردشگری شد اما تا به امروز چند اسکله به بهره‌برداری رسیده است؟
یکی از مهم‌ترین دلایلی که از سواحل مازندران نمی‌توان بهره کافی را برای جذب گردشگر برد، دسترسی اندک مردم به این نعمت خدادادی است، یعنی اینکه قسمت‌های اعظمی از مناطق ساحلی توسط ارگان‌های دولتی، برخی نهادها و یا ملاکان سرمایه‌دار به تصرف درآمده و همین امر قدرت مانور توسعه بسترهای مورد نیاز در این حوزه از گردشگری را کاهش داده است.
به عقیده کارشناسان، رونق گردشگری دریایی مازندران در گرو مطالعات فنی در این زمینه است و این نوع از گردشگری در این منطقه با مشکلات و معضلات قانونی و فنی روبروست.
به عبارت دیگر در مازندران و در بحث فنی استفاده از دریا امکان‌سنجی و مطالعه‌ای انجام نشد و فعالیت‌های انجام شده بیشتر در زمینه آلودگی و شیلات بوده است.
کارشناسان معتقدند با توجه به ظرفیت ساحل و دریای خزر می‌توان با یک برنامه‌ریزی درست و جامع و بسترسازی‌های لازم مازندران را به قطب گردشگری دریایی کشور تبدیل کرد و حتی از قشم و کیش نیز پیشی گرفت اما نکته قابل توجه این است آیا این استان که در پیک‌های سفر جمعیتی دو و گاها سه‌برابر را در خود تجربه می‌کند پتانسیل این جذب گردشگر را دارد؟
عدم مطالعه و اطلاعات کافی موجب می‌شود مسئولان آگاهی کاملی از ظرفیت‌های گردشگری دریایی نداشته باشند، بدون اطلاعات هم نمی‌توان راهنمای خوبی برای سرمایه‌گذاران بود و سرمایه‌گذار نیز با این وضعیت تمایل به هزینه ندارد.
نکته قابل تامل در مازندران، اشتهای سیری‌ناپذیر "خورها" در آن است، کوه و جنگل و دریا و حال ساحل همگی‌گویی برای این افراد خلق شده است.
اگر بسترهای لازم فراهم نگردد، حجم گردشگر ورودی به مازندران مشکل‌آفرین خواهد بود، به علاوه برخی از متخصصان این حوزه می‌گویند گردشگری در دریا با برخی معضل‌ها همانند آلودگی دریا شامل نفتی، فاضلاب‌های شهری و گردشگری روبه‌روست که در این زمینه کنوانسیون‌هایی مانند حفاظت از محیط‌زیست دریایی با کشورهای حوزه دریا داریم که می‌تواند بر کیفیت گردشگری تاثیرگذار باشد.
کارکرد دریا در شمال و جنوب متفاوت است
مهدی رمضان‌زاده، عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران در این خصوص معتقد است، باید به این نکته توجه کرد که کارکرد اصلی سواحل شمال و جنوب تفاوت دارد؛ کارکرد اصلی سواحل جنوب بر روی گردشگری است و چالش‌های موجود با این مقوله ارتباط دارد اما در شمال به کارکرد گردشگری در کنار اقتصاد شیلات و غیره، توجه می‌شود.
وی گفت: سکونتگاه‌های نوظهور متاسفانه اجازه نمی‌دهند مردم به ساحل دسترسی داشته باشند. بخشی از این سکونتگاه‌های نوظهور دولتی و برخی فامیلی شده است.
عضو هیئت علمی گروه گردشگری دانشگاه مازندران خاطرنشان کرد: در استان مازندران بر روی پهنه آبی کمتر توجه شده است، یکی از مهم‌ترین نکاتی که در مازندران باید به آن توجه کنیم تهیه طرح جامع گردشگری استان است.
گردشگری دریایی مازندران درگیر مشکلات قانونی و فنی
بسیاری از کارشناسان نیز معتقدند که، گردشگری دریایی در مازندران درگیر مشکلات قانونی و فنی است، رمضان‌زاده به این موضوع نیز اشاره کرد و گفت: مشکلات قانونی، به دلیل بین‌بخشی بودن گردشگری، باید از سوی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان یک چالش برطرف شود.
وی در ادامه افزود: اینکه صرفا دریا در اختیار باشد موضوع مهمی نیست بلکه انجام کارهای مطالعاتی و میدانی برای امکان سنجی گردشگری دریایی در مازندران از اهمیت بالایی برخوردار است.
رمضان‌زاده گفت: در مازندران و در بحث فنی استفاده از دریا امکان‌سنجی انجام نشده است، در این زمینه هیچ مطالعه‌ای انجام نشده و فعالیت‌های انجام شده بیشتر در زمینه آلودگی و شیلات بوده است.
وی معتقد است که یکی از کم‌هزینه‌ترین و امن‌ترین حمل و نقل‌ها و تفریحات، گردشگری و جابه‌جایی مسافر در دریاست، چرا که به راه‌سازی خاصی نیاز نیست و حوادث دریایی نیز به نسبت حوادث جاده‌ای به مراتب کمتر است، همچنین مازندران ظرفیت جابه‌جایی و حمل و نقل بین‌شهری را از طریق دریا دارد، سفر دریایی هم جذابیت بصری خوبی دارد و هم اینکه بیشترین تفاوت را به لحاظ زیبایی شناختی از نظر حمل و نقل با زندگی روزمره گردشگران شامل می‌شود، بنابراین با رعایت تمامی خطوط قرمز ارزشی و فرهنگی کشور می‌توان به رونق گردشگری دریایی ایران در مازندران امیدوار بود.
هرچند بسیاری از کارشناسان معتقدند که بیش از ۸۰ درصد انگیزه گردشگران برای حضور در مازندران، دریا و جنگل است، اما آلودگی دریا و سواحل نیز بر مشکلات می‌افزاید.
همچنین متخصصان معتقدند فاضلاب شهری یکی از اقسام آلودگی‌های تاثیرگذار بر گردشگری دریایی است، چندی پیش نازنین تبریزی، عضو هیئت علمی گروه گردشگری دانشگاه مازندران در این خصوص، اظهار کرد: گردشگری در دریا با برخی معضل‌ها همانند آلودگی دریا شامل نفتی، فاضلاب‌های شهری و گردشگری روبه‌روست که در این زمینه کنوانسیون‌هایی مانند حفاظت از محیط‌زیست دریایی با کشورهای حوزه دریا داریم که می‌تواند بر کیفیت گردشگری تاثیرگذار باشد.
وی خاطرنشان کرد: انقراض گونه‌ها در دریا، انتقال آب دریای خزر، آزادسازی سواحل و حریم و استفاده از نفت و گاز بر روی کیفیت گردشگری اثر می‌گذارد.
نظر شما